Türk Dili Dergisinde Fazıl Hüsnü Dağlarca

Türk Dili Dergisinde

Fazıl Hüsnü Dağlarca

M.Demirel Babacanoğlu Yazdı

Türkçenin sanatçısı, yazarı, izleyicisi bu dergide yer alıyor. Yıllardır, Ahmet Miskioğlu, arkadaşları bu dergiyi çıkarıyorlar.

12 Eylül Darbesi, dil devrimini görmezden gelip, TDK’nu resmileştirmişti. Ama, gelişen, özleşen Türkçe, bu anlayışı yendi.

Sözüm ona Türkçe sözcüklerin kullanımına karşı çıkanlar; arılaşan Türkçe sözcükleri kullanmak zorunda kaldılar.

Bu devinimde dilcilerin, TDK’nun büyük emeği vardır…

Adı geçen Türk Dili Dergisi, Fazıl Hüsnü Dağlarca özel sayısı baştan sona dek şairimizi anlatıyor.

Dağlarca, Türkçenin şairidir. Yani başka bir deyişle Anadolu’nun-ülkenin şairi. Onun şiirlerini okuyup da sarsılmayan yok gibidir.

Mahir Ünlü, Dağlarca’yla sayfa 86’daki Konuşma adlı yazısında bunlara değiniyor, Dağlarca’nın çokça bilinmeyen yönlerini öne çıkarıyor.

Şair şiirlerini yazarken gülümsediği biri tarafından görülüyor, soruluyor: Bu gülümseme nedir?

“Bu gülümseme çocuk şiirlerimi aydınlatacaktır” diyor şair.

Sevginin, gülümsemenin şiire yansıdığını gösterir bu eylem. O yüzden, Dağlarca’nın şiirleri hep aydınlıktır.

Alman eleştirmen Gisela Kraft şairin şiirlerini incelediğinde, hayvanlardan en çok “at, koyun”; kuşlardan “kartal, güvercin, serçe” adı geçtiğini saptıyor. Şair buna şöyle yanıt veriyor:

“Ben kendimi yeryüzünde insanlardan biri saydığımdan çok; yeryüzündeki hayvanlarından biri sayarım.”

Sizi düşündürmez mi bu?

“Şiir yazmayı yaşamımın asli düzeyi saymaktayım. … bütün yazdıklarımı on kez, yüz kez yeniden okur, yeniden düzeltirim.”

Edebiyat tarihinde almak istediği yerin neresi olması gerektiği soruluyor.

“Yeni başlayanlar bölümünde… şöyle diyor: “… Sözcükleri sakına sakına kullanırım.”

“… Türkçe Katında Yaşamak” bildirisinden beri şair % 99 Türkçe yazıyor; kimi çalışmalarında ise bu % 100’e ulaşıyor.

Sözün özü Dağlarca ülkemiz gibi büyük şair…İşte bir şiiri.

DİLEK

Gün doğar doğmaz

Bakınırsın ya dört yana

Dağlarını sayarken

Beni de say.