Peşin Parayı Duyunca – Öykü

M. Demirel Babacanoğlu Yazdı

Nasrettin Hoca’nın oğlu okul çağına gelmiş. Hoca aldırmıyor, çocuk okula gidecek mi, gitmeyecek mi? Üç gün böyle beş gün böyle…

Bir gün Hoca’nın oğlu karşısına dikilmiş; baba ben okul çağına geldim, beni ne zaman okula yazdıracaksın, demiş…

Hoca bir bu yana, bir o yana bakınmış, umarı yok çocuğu okula yazdıracak. Bir iki hık mık etmiş¸ peki oğlum demiş, hazırlan, yarın seni okula yazdıracağım demiş.

Çocuk çok sevinmiş, hazırlanmış, yarını iple çekmiş.

Sabah olmuş, Hoca ile oğlu düşmüşler yola. Okula varmışlar. Okul müdürü, yardımcıları sevgiyle karşılamışlar, kahve çay söylemişler, Hoca içmiş, pek mutlu olmuş…

Hoca, oğlunun nüfus kağıdını uzatmış müdüre…Müdür nüfus kağıdını evirmiş, çevirmiş bakmış, çocuğu, kayıt  etmiş, numara vermiş… Bir de çocuk için araç gereç listesi vermiş; listede yazılı olanları al, çocuk gelsin okula demiş.

Hoca, olur Müdür Bey demiş, teşekkür etmiş, çıkmışlar, bir kırtasiyeciye uğramışlar. Kapıda karşılanmışlar, bir iskemle vermişler, Hoca oturtmuş. Selam kelam, hoş beş…hal hatır soruşmuşlar. Hoca anlatmış, çocuğu okula yazdırdım demiş, uzatmış listeyi.

Kırtasiyeci, listede yazılı olan, kitap, defter, kalem, çanta, açacak, silgi, beslenme çantası, resim defteri, boyalı kalem,, kaplık, ayakkabı, çorap. önlük, yakalık, arma (…) hazırlayıp, paket yapıp vermişler Hoca’ya…

Hoca sormuş: Ne kadar?

Söylemişler parasını, çok rakamlı… Hoca başını bir o yana bir bu yana sallamış, kaşınmış, maşınmış, eh ne yapalım başa gelen çekilir; yaz duvara al bahara demiş, ayrılmış dükkandan, gelmiş eve.

Hoca’nın eşi sormuş; kaç para bunlar?

Hoca; ooooooo çok para… çooook demiş.

Hoca’nın eşi üzülmüş ama ne yapsın? Nasıl ödenecek bu para diye kara kara düşünmeye başlamış…

Bakmış Hoca kafa gidecek!… Amaaaaan sen de demiş, gün gelsin, gün doğsun bulunur bir çare, ödenir demiş.

Günler geçmiş, baharlar dönmüş… para ödenmemiş!

Kırtasiyeci, birkaç gün daha beklemiş, Hoca’nın parayı ödediği yok! Hoca’yı aramış, evde bulmuş. Hoca baharlar geçti gitti, halen parayı ödemedin demiş…

Hoca ne yapsın? Gelir yok gider çok… haftaya gel bir çaresine bakarız demiş.

Olur, demiş kırtasiyeci.

Belirlenen gün hafta gelmiş; kırtasiyeci gitmiş Hoca’nın evine, kapıya dayanmış. Hoca’yı sormuş.

Hoca’nın eşi; Hoca’nın söylediklerini harfi harfine aktarmış kırtasiyeciye: “Hoca yayla yoluna gitti, çalı dizecek, Yörüklerin koyunları geçecek, yünü takılacak, toplayacak, satacak, senin paranı ödeyecek… ” demiş.

Kırtasiyeci tutamamış kendini, kah kah gülmeye başlamış.

Hoca saklandığı yerden başını uzatmış; peşin parayı duyunca nasılda gülersin demiş…

14 Eylül 2025, Çamlıyayla

****