Hacı Karakılçık Bir de Eyyubi

**Söyleştik(*) Karacaoğlanca**

M. Demirel Babacanoğlu Yazdı

Burası Çınaraltı Bahçesi cesim çınarlar var. Yaşı 150’yi aşkın belki de 200, üzerine tarih düşülmüş 1830 diye. Kol kanat germiş çınarlar erkekli kadınlı oturanların üzerine. Karacaoğlan dedelerinin etkinliğine gelmişler. Bahçeye dikilmiş olan Karacaoğlan Anıtı’na bakıyorlar.

Bahçenin böğründe Halk Eğitimi Merkezi yapısının yanında oturmuşuz, Karacaoğlan’ca yaşamaya çalışıyoruz. Yanımda Aşık Hacı Karakılçık, Aşık Eyyubi (Eyup Todil) var.

Aşıkları tanıyalım biraz:

Hacı Karakılçık, 1948’de Feke’de doğmuş. On yaşlarında aşık olmuş! 1968’den beri saz ile söze ile çalıp söylüyor. Usta malları da çalıyor, söylüyor. Doğa, aşk, kahramanlık, tasavvuf konularını işliyor.

Eyyubi (Eyup Todil); 1955 Feke doğumlu. İlkokul beşinci sınıftayken aşık olmuş. Bir saz almış, onunla çalıp söylemeye başlamış. 1975 yılında Mersin’de ilk kez halkın karşısında sahneye çıkmış çalıp söylemiş. Bozlak türünde çalıp söylüyor…

Çaylarımızı yudumluyoruz, çınarların serin havasını soluyoruz. Benim elimde buranın dağlarından derlenmiş, kanarya sarısı çiçek çayı var, Karacaoğlan’ın, Torosların kokusunu taşıyor.

Dünkü geceyi düşünüyorum, halk Temel Eğitim Bahçesine doluşmuş, deniz gibi dalgalanıp duruyorlar. Hacı Karakılçık, Eyyubi çıktılar halkın karşısına., “Hoş geldiniz” deyip başladılar çalıp söylemeye.

“Hoş geldiniz hoş geldiniz, sevenler, sevilenler hoş geldiniz. Mutlular, umutlular hoş geldiniz. Karacaoğlan gecesine, gönlümün yücesine hoş geldiniz. Bizi dinleyenler, ileri gelenler, ortadirekler(**) hoş geldiniz…” dediler.

Dönüp sordum:

Dünkü gecede hoş geldiniz diye başladınız çalıp söylemeye. Bu bir gelenek mi, niye böyle başladınız?

“Evet. Doğaçtan, nezaket gereği izleyicilere hoş geldiniz diyerek bir başlangıç yaptık.”

Çok güzel.

Sonra diğer türkülere geçmişlerdi. Dinleyiciler gecenin ortasında alkışlıyorlardı… Ozanlar mutluydular, sazlarının tellerine eğilmişlerdi.

“Hey ağalar nice olur

Hali yârdan ayrılanın

Varır bir kötüye düşer

Yolu yârdan ayrılanın”

Diyorlar, Karacaoğlan dedelerini yaşatmaya çalışıyorlardı. Karacaoğlan bizimdi, sevda ustamızdı… Boş yaşamaya değil, güzel sevmeye gelmiştik dünyaya.

Şenliklerle ilgili düşünceleriniz nelerdir…?

Karacaoğlan dedemizin her zaman anılmasını canı gönülden istiyoruz. Şenlikler çok yararlı oluyor. Ama aksayan yönleri de yok değil. O da şu; şenlik Karacaoğlan ağırlıklı değildi. Kimi sanatçılar Karacaoğlan’dan uzak şarkılar, türküler söylediler. Böyle olunca bir çeşit gazino havasına dönüşüyor şenlik… Buna rağmen Karacaoğlan şenliği iyi oldu.

Karacaoğlan üstüne söyleyecekleriniz nelerdir?

Karacaoğlan şiirlerini çok özgün çok ilginç buluyoruz.

Çaylarımızın son yudumunu da içtik.

Bütün bunlarla birlikte şenlik yine de güzeldi değil mi?

Evet, güzeldi

Şimdide birer şiirinizi söyler misiniz?