I am BABY BOOMER
Harika Ören Yazdı
What is this? Dediğinizi duyar gibiyim. Öncelikle konuya açıklık getireyim.
Ben bir ‘’Sandviç Kuşağı’’ çocuğuyum. Bu şu demek; en genci 53, en yaşlısı 71 yaşında olan yani 1946-1964 seneleri arasında doğan, ben gibilere BABY BOOMER deniyor.
Efendim, bizler sobalı evlerde büyüdük. Servislere binmeden gittiğimiz, evlerimize en yakın okullarda okuduk. Kocaman beyaz yakalarımız, siyah önlüklerimiz vardı. Okul binalarımız küçük, barakadan sınıflarımız vardı. Anadolu’da değil, İstanbul’da doğdum. Ve orada okudum. Benim ilkokul çantam ahşaptandı.
Sabahları soğuk eve uyanır, taş kömürü kırar, odun taşırdık. Sobamızı yakar, yedek kömürünü hazırlar, külünü dökerdik. Kara tahta, tebeşir tozu, soğuk barakalarda soba başı öğrenci sohbetlerimiz okul anılarımda saklı kaldı.
Kurnada haşladığımız sıcak-soğuk su karışımını, bakır tasla başımızdan döküp yıkanırdık. Zeytinyağlı sabunla ovaladığımız saçlarımızı, sirke ile durulayıp parlattık. Hamamlarımıza Blendax şampuan sonradan girdi. Soba başında saçlarımızı kuruttuk.
İnsan hakları hareketleri, ihtilaller, çok partili döneme geçişle Baby Boomer’lar büyürken birlikte yolculuk ettik. 68 kuşağı hareketleri, 70’lerde başlayan fast food çılgınlığını da (ki-hala devam ediyor ya!) unutmamak gerekir.
Genelde babaların çalıştığı, annelerin iş hayatında daha az yer aldığı yıllar. Sadakat, vefa duygularının bencillikle tanışmadığı, yıllar… Ben kendimi bildim bileli buzdolabımız var. Çamaşır makinesi yaşantımıza sonradan girdi. Teknolojiye uzak ama anne babaları gibi otoriteye saygılı ebeveyler tarafından büyütüldük. Bu yıllar, nine ve dedelerimizin aile içinde sevgi ve saygı gördüğü, tecrübelerine kulak verilen, şevkatle bakımlarının yapıldığı zamanlardır.
Biz kulağımızı radyolara yapıştırıp, arkası yarınları dinledik. Pikaplarımızda anne-babalarımızın 33 lükleriyle; yeni çıkan 45 liklerle müzikle tanıştık. ABD’den 15 sene sonra önce tek kanallı haftada 3 gün, günde birkaç saat yayın yapan TRT televizyonu; neden sonra renkli yayınlar, diğer kanallar, videolar hayatımıza girdi. İlk televizyon sahibi komşumuzda toplandığımız akşamların keyfi, paylaşmanın keyfi öylesine başkaydı ki.
1947 Desoto ve 1956 Plymouyh arabalarımızla okula götürülür, hafta sonları şehrin en güzel yerlerini trafik derdi nedir bilmeden gezerdik.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki ‘’Nüfus patlaması’’yıllarında hayata gözünü açan 1 milyar bebek nüfusu büyürken, sektörlerde ihtiyaca göre çeşitlilik kazanarak gelişmeye başladı.
80li yıllar kuralcı, çalışkan, başarı odaklı, işkolik, otoriteye saygılı, amaç odaklı, uyumlu, kanaatkar, hafiften ben odaklı olma yoluna giren, süreçlere karşı sabırlı bir davranış sergileyen Baby Boomer neslinin teknolojiyle uyum sağlamaya çabaladığı yıllardır.
Bir Baby Boomer yani Sandviç Kuşağı yani arada sıkışmış kalmış bir kuşağın insanı olarak 2019’un Y kuşağına dahil olmayı başarabilmek! Zor ama bir o kadar da keyifli. Bunu heyecanla itiraf edebilirim.
31 Ocak Perşembe günü bir yaş daha alıyorum. Demlenme dönemindeyim. Yaratıcı, sonuç odaklı, şeffaf, iletişime açık, özgüvenli, okuyan, dinleyen, anlamaya çalışan, anlatan, yazan, resmeden, teknolojiyi yaşantıma ülkeme adım attığı anda uygulamaya başlayan ve sonuna kadar nimetlerinden faydalanan bir kadınım.
Teknolojiyi asla sosyal yaşamımı, ailemle, dostlarımla paylaşımlarımı engelleyecek seviyede tutmam. Paylaşmayı seviyorum. Ekip ruhumu her zaman korumayı başardım. İki ve daha çok elin sesi dağları, ülkeleri aşar. Bunu çok iyi biliyorum.
Yaradan’a duam ” Rabbim bana değiştiremeyeceğim şeyleri kabul edebilmem için huzur; değiştirebileceğim şeyler için cesaret ve aralarında ki farkı anlayabilmem için akıl ver” oluyor. Ve akşam olduğunda, bir günün daha geride kaldığının farkında, zamanın önemini bir kez daha kavrarken; başımı yastığa vicdanım rahat bir şekilde koyuyorum.
Mükemmel olmayı amaç edindim. Elimden geleni yapıyorum. Hayatın bir el kitabı yok ne yazık ki… Her gün yeni bir şey öğrenerek, hata yapma özgürlüğümü kullanarak, el yordamıyla yolumu aydınlatmaya, iz bırakmaya çalışıyorum.
Sanatla nefes almanın dayanılmaz hafifliğinde, güzel günler diliyorum.
*****
