Babalar Günü, Kurban Bayramı
M. Demirel Babacanoğlu Yazdı
İki gün bir arada, biri kurban bayram, biri babalar günü. Yani babalar günü ile birleşti.
Kurban bayramı, babalar günü kutlu olsun. İki önemli gün bir arada (16 Haziran 2024) ne güzel. Et ye, kutla bayramı, babalar gününü… Her zaman böyle denk gelmeyebilir! İnsanlığa bir sevgi bu; nice sevgiler günün de et yemeyen kalmasın dilerim…
Babamı anlatacağım. Babamın babası Babaca Mehmet, babamın dedesi Hacı Yusuf…
Babam 1329 (1911) doğumlu. Daha kundakta… bebek. Yaz gelmiş, damın başında bulgur çekiyor dedemle ninem. Muhtar yardımcısını göndermiş, dedemi istiyorlar. Dedem, ben gelene dek bulguru çekme diyor, inip gidiyor. Gidiş o gidiş, bir daha dönüş yok. Askere almışlar, Irak cephesinde savaşıyor, şehit olmuş…
On bir yıl sonra, nenem de gitmiş toprağa… Dedemden kalma bir göz evde yaşamışlar,,,
Babam, kız kardeşleri halaları korumasında kalmışlar. Daha da çok Menevşe halaları yanında…
Babam, ağaların beylerin oğlaklarını, davarını gütmüş; öküzünü gütmüş; tarlasını sürmüş ekinin biçmiş, odununu getirmiş, suyunu çekmiş (…).
Babam, büyümüş delikanlı olmuş, yakışıklı, sarışın biri. Gıcırdaklı kundura giyiyor, kumaştan şalvar, cepleri, paça ağızları, uçkurluk sırma örgülü, ipekli gömlek, yakada kırmızı mendil, başta şapka, yakışıyor ona. Düğünlerde güreşiyor, türkü söylüyor, halay çekiyor… Kızlarla kaçamak buluşuyorlar… Evlenmek için istetiyor, kızlar istese de, kız babaları vermiyor…
Sonra anamı istetiyor… Anam da babamdan geri kalmaz. Onun da babası Çanakkale’de şehit olmuş. Nenem, o keleş oğlan bizim kızı mı istiyor diyor. Dünürler, “heye” diyorlar, nenem de “verdim gitti “ diyor… 11 çocukları olmuş, dördü kalmış yaşamda.
Babam askerliğini Trakya da yazıcı onbaşı olarak yapmış. Sonra Hatay sorunun çözümünde Hatay’a gönderilmiş. Atatürk sayesinde Hatay bize geçmiş.
Babam, Durak İstasyonu’nda berberlik yaparak geçimini sağlardı… Ben de çırağı, kalfalığını yapardım.
Bayram geldi mi bir Ankara Keçisi alırdı. Biz ona filik derdik, severdik. Gözünü bağlar, dua ile evimizin önündeki ağacın dibine getirirdi, duasını okur kurban ederdi, yerdik etini.
1972 yılında, bir ameliyat sonunda yitirdik babamı. Babasız yaşamının ne zor olduğunu anladık…
Bayramınız kutlu olsun, babalarınız ömürlü olsun…
16 Haziran 2024, Çamlıyayla.
****
